منطقا دیگه فرنی رو نباید بزارم پای حساب اولین ها که یادمه قبلا هم پخته بودمش، ولی خداییش هیچوقت اینجوری تزئینش نکرده بودم...هیچوقتم فکر نکرده بودم فرنی هام طعم فرنی های عید مامان رو داشت که بجای شیرینی های رایج عید میپخت و میزاشت یه جایی دور از دسترسِ بچه های بسیار خورنده و همواره اماده ی بلعیدنش که سرد بشن و بعد با یک عالمه شیره ی نبات سرو میشدن، ولی اینبار دقیقا همون طعم اسرارآمیز رو داشت...